اخیرا در بسیاری از شهرهای ایران، یک یا چند معبر شهری به نام “شهید آیت‌الله دکتر سید ابراهیم رئیسی” تغییر نام داده‌اند. از جمله اتوبان بعثت و خیابان پاستور شرقی در تهران.
این رویه که اگر یک شخصیت سیاسی در ایران در گذشت، یک یا چند معبر شهری را به نامش تغییر دهیم، رویه‌ای غیرکارشناسانه و غیرمسئولانه است.
معابر شهری نباید به طور مکرر و بدون دلیل، تغییر نام بدهند. اگر قرار باشد به عنوان مثال، اتوبان بعثت به نام اتوبان رئیسی تغییر نام دهد، با در نظر گرفتن نامولوژی شهری در درجه اول باید بپرسیم که این تغییر نام چه منافعی برای مردم محله و شهر ایجاد خواهد کرد؟ چه کمکی به برند محله و برند شهر تهران خواهد کرد؟ اگر منفعتی برای مردم محله و شهر ندارد، هر دلیل دیگری کم‌اهمیت است.
اگر میخواهیم به درگذشتگان ارزشمند کشور، ادای احترام کنیم، بهتر است از سایر راهکارها استفاده کنیم که بی دلیل برای مردم شهر، دردسر و هزینه ایجاد نکرده و شهر را پر از نام‌های نامتناسب نکنیم. راهکارهایی مثل ساخت مجسمه، انتشار زندگینامه و کتاب و یا هر فعالیت دیگری که به دیگران آسیب نمی‌زند.
شهر، متعلق به شهردار و اعضای شورای شهر نیست، شهر، متعلق به مردم است و اگر شورای شهر، نام یک کوچه را هم تغییر می‌دهد باید بتواند پاسخگوی این سوال باشد که “این تغییر نام، چه منفعتی برای مردم کوچه، محله و شهر دارد؟”
اینطور نیست که به طور کلی انتخاب نام شخصیت‌ها برای معابر شهری اشتباه باشد، در خیلی موارد شاید بهترین انتخاب، استفاده از نام اشخاص باشد، اما انتخاب‌ها می‌بایست دقیق و با دلیل بوده و پیش از استفاده به عنوان نام معبر، متناسب‌سازی شود، به خصوص وقتی در حال انتخاب نام برای معبر جدیدی نبوده و در حال تغییر نام معبری شناخته شده هستیم.
پی‌نوشت: در همین رابطه، ویدئویی در پیج اینستاگرامم منتشر کرده‌ام، چند سال پیش هم ویدئوی مشابهی در واکنش به تغییر نام اتوبان نیایش به اتوبان “آیت‌الله هاشمی رفسنجانی” منتشر کرده بودم. هر دو تغییر نام از دیدگاه نامولوژی شهری اشتباه بوده و البته یکی از صدها نام‌گذاری و تغییر نام اشتباه در تهران محسوب می‌شوند.